De foto”s waren goed, er was geen breuk te zien, maar wel botafbraak zowel in de voet, als in de onderste wervels. Er moet nog een soort botscan gemaakt worden om te kijken hoe de botdichtheid is. Ook was er op het lab (bloeduitslag) te zien dat er sprake is van osteoporose, daarnaast is de nierfunctie laag en de ontstekingswaarde is erg hoog. (Overigens het prikken door de trombose dienst was een ramp, de lieve dame kon geen goed vat vinden waarop ze na 3 pogingen besloot om een trauma verpleegkundige, de volgende dag te laten prikken.)
De pijn werd erger, ondanks de tramadol. De arts kwam vanmiddag en schreef morfine voor.
Omdat de pijn begon uit te stralen naar de buik, en met de hoge ontstekingswaardes besloot de arts overleg te plegen met de uroloog. De uroloog wilde mama zien, en even later lag ze in de ambulance op weg naar het ziekenhuis.
Eenmaal op de eerste hulp werd mama weer geprikt, ook hier was weer geen goed vat te vinden, de aders zijn erg hard door de chemo, en daarnaast rollen ze ook nog alle kanten op. Wat een ellende is het iedere keer weer opnieuw.
Gelijk werd er subcutaan en via het infuus morfine gespoten. Dit gaf eindelijk verlichting.
De uroloog besloot om mama weer op te nemen, om haar alvast voor te bereiden voor een scan, daar mama allergisch is voor de contrast vloeistof moet er preventief vocht en pre-medicatie gegeven worden.
Morgen word de scan gemaakt.
Mama was erg emotioneel, ze is moe en is de vechtlust aan het kwijt raken. Geemotioneerd liet ik mama vanavond achter in het ziekenhuis.
Nu maar hopen dat de scan positieve uitslagen geeft…!