Gisteren een lange dag in het ziekenhuis door gebracht.
Om 9.00 uur moest er een infuus ingebracht worden, de ellende begon weer …
De verpleegkundige kreeg het niet voor elkaar, de aders zijn door de chemo erg hard geworden.
Altijd weer een pijnlijke gebeurtenis voor mama en ik keek wederom lijdzaam toe.
Een andere verpleegkundige begon een poging te wagen, na een overweging om via een verdoving het naaldje in te brengen is het uiteindelijk alsnog gelukt. De vloeistof voor de botscan werd ingespoten en nu moest mama 3 uur lang wachten……
Aangezien mama de volgende dag terug moest voor een echo voor de lymfoon aan de linkerkant van de hals, hebben we de afspraak gelukkig kunnen verzetten, en kon mama in de tussentijd de echo laten maken.
Daarna zijn we meteen maar longfoto”s laten maken.
Toen was het tijd voor de botscan.
Weer een moment van spanning… maar ook hier krijgen we volgende week donderdag pas de uitslag van.
Mama was ondertussen al helemaal moe, en ze moest nog de longfunctie test doen en een gesprek met de longarts.
Doordat mama helemaal uitgeput was is de longfunctie test een week uitgesteld. Het gesprek met de longarts was leuk, hij was de zaalarts van de afdeling geweest die ons toen het slechte nieuws over de non-hodgkin en de krawitz vertelde.
Op de achtergrond heeft hij mama op de voet gevolgd, en was zeer verrast dat mama stralend tegenover hem zat, na al die kritieke momenten op de intensive care.
Eenmaal thuis was mama zo moe dat ze meteen op bed ging liggen, mama werd emotioneel en gaf aan dat ze de hele film aan het afdraaien was.
Een week vol met spanning, is er nog een lymfoom in de hals, en zijn er uitzaaiingen naar het bot, of is er botkanker?
Donderdag horen we de antwoorden….