De antibiotica voor de urineweginfectie was resistent. Inmiddels heeft mama er ook een luchtweg infectie bij. De arts probeerde een antibiotica te zoeken die zowel op de urine als op de luchtweg infectie zou aanslaan.
Helaas was dat niet mogelijk, omdat mama heftige allergische reacties heeft op penicilline.
De arts wilde eerst de luchtweginfectie aanpakken. De antibiotica moest binnen 3 dagen verbetering geven, helaas was dit niet het geval.
De arts ging overleggen met de longarts en deze wilde mama op de eerste hulp zien.
De bezoekjes aan de eerste hulp eindigen altijd met een opname, dus met lood in de schoenen gingen we naar de eerste hulp, daar werd gelijk een longfoto, een hartfilmpje gemaakt en de nodige buisjes bloed afgenomen.
De longarts zelf kwam op de eerste hulp, de antibiotica die de huisarts had voorgeschreven had toch werking gehad, met een verhoging van de prednison en met pufjes mocht mama weer naar huis. Als over een paar dagen blijkt dat er nog steeds geen verbetering is krijgt mama in het ziekenhuis een continu-infuus met antibiotica.
Mama was erg blij dat ze niet hoefde te blijven, de longarts begreep mama heel goed. Hij gaf mama de voordeel van de twijfel om eerste deze aanpak te doen, voordat ze weer een week opgenomen moet worden. Ook hij wilt dat mama goed tot rust komt, en dat ze rustig thuis kan herstellen.