Mama Blog

Vanmiddag een gesprek met het pijnbestrijdingteam gehad, deze willen de morfine pleister behouden en ook de oxynorm en oramorph. daarnaast krijgt mama een lolly (orale transmucosale fentanylcitraat) Dit preparaat bestaat uit een stift die mama bij zich kan dragen, en kan nemen op het moment dat de pijn komt opzetten, door de stift tegen de tong of tandvlees te wrijven. De aanvang van de werking ligt in de orde van 5 tot 10 minuten, en is daarmee nog sneller dan intraveneus morfine.
Een uitkomst want bij ernstige pijn is mama altijd afhankelijk van de wijkverpleegkundige of de arts die een morfine injectie kan geven.
Nu kan mama met behulp van de lolly zelf de pijn bestrijden.

Verder staat een afspraak gepland met de orthopeed, over de behandeling van het “opvullen” van de wervels.

Morgen mag mama naar huis met hulp van de thuiszorg en de medicatie gaat mama weer goed herstellen.

Een snelle update:

Goed nieuws, er zijn geen uitzaaiingen in het bot.
Een hele opluchting.

Morgen een gesprek met de oncoloog en de orthopeed, over het plan van aanpak en de pijn bestrijding.

Mama ligt nog steeds in het ziekenhuis, ze is nog erg vermoeid en ook de pijn is nog aanwezig. Vandaag was mama weer vreselijk misselijk en moest geregeld overgeven.

Haar bloeddruk is sinds een paar dagen erg laag, gelukkig wordt deze nauwlettend in de gaten gehouden.

Vandaag zou de uitslag van de botscan binnen zijn, helaas was er eerst nog een oncologisch overleg om de scan te bespreken.
Morgenochtend hopen we de uitslag te krijgen.

Weer worden we op de proef gesteld en is de spanning erg hoog.

Mama ligt nog steeds in het ziekenhuis, de pijn is nog aanwezig ook mag ze nog niks eten, en voor het eerst gaf mama aan dat ze nu echt vreselijk zin heeft om te eten. Na al die maanden moesten we mama stimuleren om te eten, en nu mag ze niet en wilt ze juist eten.

Vrijdag staat de grote bot-scan gepland.

Vandaag was mama de hele dag misselijk en moest veel braken. Mogelijke oorzaak is de verhoging van de morfine.
Dit was erg pijnlijk voor haar rug.
Vandaag zijn er foto”s gemaakt van de darmen, er blijkt een verstopping te zitten, met laxantia probeert men dit te verhelpen.
Ook word er morgen waarschijnlijk een neus-maag sonde ingebracht, dit om de maaginhoud te legen.

Mama mag op dit moment niks eten en drinken, om de maag tot rust te laten komen.

Mama ligt als een hoopje ellende in bed en voelt zich erg beroerd.

Gelukkig ligt ze op haar “eigen afdeling” waar ze met alle liefde wordt verzorgd.

Mama is gisteren weer opgenomen.
De pijn word ondanks de morfine niet minder, in het ziekenhuis wordt nu de morfine goed afgesteld.
Ook wordt er nog een bot-scan gemaakt.

Gisteren zijn we met de ambulance naar het ziekenhuis geweest om de geplande MRI te maken, helaas moest dit per ambulance omdat de pijn niet meer te dragen is voor mama.

afgelopen weken is de pijn in de onderrug steeds ondragelijker geworden, de morfine wordt telkens verhoogd, en ook het corset geeft geen verlichting.
Het in en het uit bed komen is voor mama bijna een onmogelijke opgave geworden.

Vandaag een spoed bezoek aan de orthopeed, eerst moest er een rontgenfoto gemaakt worden.
Hierop was te zien dat binnen een maand nog een wervel was verzakt in totaal zijn er al drie wervels gebroken.
Dit verklaart de toenemende pijn.

Nu zijn er verschillende behandelmethodes, maar eerst moet er een oorzaak gevonden worden, is het de versnelde osteoporose, of zijn er toch nog uitzaaiingen in het bot? De arts houdt beide optie”s open.
Om hierover duidelijkheid te krijgen wordt er volgende week een MRI scan gemaakt.

Weer breekt er een spannende tijd aan, maar zoals de pijn nu aanwezig is, is het voor mama niet meer te dragen, de morfine wordt nogmaals verhoogd.

Gisteren kregen we de uitslag van de scan, langzaam tikte de minuten voorbij.
De oncoloog had heel goed nieuws, er zijn op de scan geen uitzaaiingen gevonden…!!

Wat een opluchting.

De volgende controle is pas over een maand.

Mama is weer thuis.
Zaterdagochtend was ik al vroeg in het ziekenhuis om haar op te halen, we moesten eerst wachten op de uitslag van het lab (bloed) voordat we naar huis mochten. Na lang wachten was de uitslag eindelijk binnen, de hoeveelheid Kreatinine was nog veel te hoog, mama moest eigenlijk nog blijven, maar met de belofte om goed te drinken en de volgende dag terug naar het ziekenhuis te gaan om bloed te prikken mocht mama toch naar huis.

Weer zat mama onder de allergische uitslag van de contrast vloeistof, het blijft mij verbazen dat dit ondanks de preventieve medicatie toch nog gebeurd.

De volgende dag zijn we weer terug naar het ziekenhuis gegaan om bloed te prikken, en gelukkig hoefde ze niet te blijven. De nierfunctie zal altijd erg laag blijven, en mama moet heel goed oppassen met haar voeding en de medicatie.

Nu is het afwachten op de uitslag van de scan een spannende tijd breekt weer aan.