Mama Blog

Vanmorgen is mama nog lekker wezen douchen, na de weekendtas gepakt te hebben, waar we inmiddels al geroutineerd in zijn geworden, gingen we op weg naar het ziekenhuis.

In het ziekenhuis stonden de verpleegkundigen al klaar om mama op te nemen. De controles werden uitgevoerd, en er moest een infuus gezet worden, de ellende begon weer van voor af aan. Na een paar pogingen ging de verpleegkundige een collega halen, ook deze probeerde het 2 keer en gaf het toen ook op, en besloot om een arts te halen. Na veel geprik is het uiteindelijk toch gelukt. Gelijk werd er prednison toegediend, en pre-medicatie.

Rond kwart over 1 ging mama naar de OK. Mama was erg nerveus.
De chirurg zou me gelijk bellen als de operatie gedaan was.
Uren verstreken…. wachten… en nog eens wachten…. om 18.00 ging eindelijk de telefoon. de operatie was gelukt, de tumor en nier zijn verwijderd, het was een moeilijke operatie, omdat de tumor erg groot in omvang was, en er ook verklevingen zaten die de operatie moeilijk maakte. Mama werd naar de vercouver gereden en moest daar nog 2 uur in de gaten gehouden worden. Daarna zou ze naar de IC gebracht worden. Ik vertelde de chirurg dat mama dit echt niet wilde. De chirurg ging met de longarts overleggen deze zou dan alsnog besluiten of het de IC zou worden of de verpleegafdeling.

Om 20.00 uur stonden Eric en ik op de verpleegafdeling, maar mama was er nog niet, rond 21.00 uur werd ze eindelijk opgehaald, mama was nog niet goed wakker. De controles waren redelijk, maar de saturatie was erg laag, de verpleegkundige ging met de vercouver kamer overleggen, mama kreeg 3 liter co2 toegediend. Hierop ging de saturatie omhoog. Mama was nog steeds niet wakker ze viel telkens weg, en gaf af en toe pijn aan.
Om 23.00 uur gingen Eric en ik weg. Nu maar hopen dat ze de nacht goed doorkomt.

Afgelopen week was de spanning te snijden.
Mama is erg nerveus voor de operatie morgen.

Vorige week had mama ineens erg veel pijn in haar voet, de voet was rood en dik, en voelde warm aan, de huisarts kwam gelijk en schreef antibiotica voor. Dit heeft gelukkig geholpen, alhoewel de pijn nog niet helemaal weg is.
Ook is mama door de prednison en de antibiotica s de griepperiode goed doorgekomen.

Morgen is het eindelijk zover, maanden heeft mama er na toe geleefd, dan wordt eindelijk de nier inclusief de tumor verwijderd.
Mama is goed herstelt en ziet er goed uit.
Vandaag nog gezellig wezen winkelen, en heerlijk bij de chinees eten gehaald.

Vanmiddag was de huisarts nog even bij mama op bezoek om haar veel sterkte en succes te wensen, mama gaf aan erg angstig te zijn, en de huisarts schreef oxazepam voor zodat mama rustig de nacht in kan gaan. Ook kreeg mama vanaf vandaag weer een stoot prednison boven haar dagelijkse dosering, gezien het verleden van mama willen de artsen geen risico s meer nemen, en haar al preventief goed behandelen. Mama is erg bang dat ze weer naar de IC moet.

Vandaag kreeg mama veel bezoekjes en lieve kaartjes en emails, om haar veel succes te wensen, heel veel dank hiervoor dit geeft mama erg veel kracht.
Ook de foto s die Hedy van haar “Pietje” heeft gestuurd was voor mama een genot om naar te kijken.

Morgen gaan we de rollercoaster weer in, en we hopen op een kort ritje.

Om mama heen heerst volop de griep.
Dennis en ikzelf zijn afgelopen week enorm getroffen door de beruchte griep. Dit hield in dat ik weinig bij mama ben geweest, uit voorzorg om haar niet met de griep te besmetten. Mama slaat zich er gelukkig goed doorheen. Afgelopen week heeft ze de vaccinatie voor de mexicaanse griep gehad.

Vandaag was weer voor het eerst sinds februari dat ik met mama ben gaan winkelen, ik (nog helemaal niet fit door de griep) greep deze kans gelijk aan, toen ze aangaf dat ze even naar het kruidvat wilde.
Mama genoot, (net als ik) maar was wel helemaal uitgeput toen we thuis waren.
Ik realiseerde me dat het voor mama een hele stap was om met haar donzig hoofdje tussen de menigte te lopen, vele ogen waren op haar gericht, je hoorde de mensen denken.

De datum van de operatie begint te naderen net zoals de spanning weer begint te stijgen.
Over precies 2 weken gaat het gebeuren.

Het gaat goed met mama.
Ze herstelt goed. Met behulp van de fysio en de pufjes heeft mama haar luchtwegen weer goed onder controle.
De vermoeidheid blijft wel aanhouden. Nu doet mama ook weer veel te veel. Ze is weer aan het koken geslagen, ikzelf ben hier enorm blij mee, want niks is lekkerder dan de heerlijke maaltijden van mama.

Het douchen is een waar genot voor mama, alhoewel ze totaal uitgeput is na het douchen slaat ze deze douchebeurten nooit af. Gelukkig houdt de thuiszorg haar nauwlettend in de gaten.

Aankomende week moet mama naar het ziekenhuis voor een bezoek aan de anesthesist. Deze bepaald welke narcose mama moet krijgen voor de operatie (27-11-09), ook bewaakt hij tijdens de operatie de vitale functies.

Aankomende week moet mama ook een nieuw paspoort aanvragen, waar dus ook een nieuwe pasfoto op moet. Nu is mama niet kaal meer en heeft ze een mooi bedekt donzig hoofd, stelde ik toch voor om voor de foto, de pruik te dragen. Aangezien mama de pruik nog nooit gedragen heeft vind ze het totale onzin om voor de foto deze wel te gaan dragen.
Nu las ik een tijd terug dat in Rotterdam iemand die behandelingen met chemo onderging niet met een sjaal op haar hoofd op de foto mocht. Een discussie ontstond over waarom allochtone vrouwen dit wel mochten en iemand die om medische redenen genoodzaakt is, dit niet mocht. Gelukkig is er bij mama geen discussie mogelijk, ze gaat zonder pruik en zonder sjaal op de foto.

De antibiotica voor de urineweginfectie was resistent. Inmiddels heeft mama er ook een luchtweg infectie bij. De arts probeerde een antibiotica te zoeken die zowel op de urine als op de luchtweg infectie zou aanslaan.
Helaas was dat niet mogelijk, omdat mama heftige allergische reacties heeft op penicilline.

De arts wilde eerst de luchtweginfectie aanpakken. De antibiotica moest binnen 3 dagen verbetering geven, helaas was dit niet het geval.
De arts ging overleggen met de longarts en deze wilde mama op de eerste hulp zien.

De bezoekjes aan de eerste hulp eindigen altijd met een opname, dus met lood in de schoenen gingen we naar de eerste hulp, daar werd gelijk een longfoto, een hartfilmpje gemaakt en de nodige buisjes bloed afgenomen.

De longarts zelf kwam op de eerste hulp, de antibiotica die de huisarts had voorgeschreven had toch werking gehad, met een verhoging van de prednison en met pufjes mocht mama weer naar huis. Als over een paar dagen blijkt dat er nog steeds geen verbetering is krijgt mama in het ziekenhuis een continu-infuus met antibiotica.

Mama was erg blij dat ze niet hoefde te blijven, de longarts begreep mama heel goed. Hij gaf mama de voordeel van de twijfel om eerste deze aanpak te doen, voordat ze weer een week opgenomen moet worden. Ook hij wilt dat mama goed tot rust komt, en dat ze rustig thuis kan herstellen.

De operatie is een maand uitgesteld.
De artsen vinden mama nog niet fit genoeg.

Ook heeft mama op dit moment een urineweg infectie, en wordt behandeld met antibiotica.
Vorige week gaf ze pijn aan met plassen, gelijk heb ik urine weggebracht naar de arts voor onderzoek, en hieruit kwam een urineweg infectie.

De operatie staat nu gepland op 27 november.

Het herstellen gaat langzaam, ze is nog erg snel vermoeid, en nog vreselijk vatbaar voor infecties.
Wel heeft mama de top (van de trap) behaald. Wat was mama blij, er zijn al gelijk afspraken met de thuiszorg gemaakt om een paar keer in de week te gaan starten met douchen.
Van de week maak ik een afspraak met de gemeente, afdeling WMO, voor aanpassingen op de badkamer.

Het valt voor mama zwaar dat de operatie is uitgesteld, nog een maand langer wachten. Het positieve is dat ze ook een maand langer de tijd heeft om te herstellen.

Het gaat goed met mama, ze is goed aan het herstellen om in goede conditie te zijn voor de operatie.

Bijna alle bijwerkingen van de chemo zijn weg, de nagels zijn bijna eraf, en voorzien van nieuwe. Deze week is al zelfs een afspraak gemaakt met de kapper (puntjes knippen), de smaak is volledig terug, en de algehele controlles zijn op dit moment goed.

weinig eetlust, vermoeidheid, gewichtsverlies, en een slechte conditie zijn nog aanwezig. Voor haar conditie krijgt ze thuis twee keer in de week fysio, en sinds deze week wordt eindelijk geoefend om de trap te beklimmen. Mama kan nog steeds geen trap lopen, dit is voor haar net als het beklimmen van de Mount Everest. En ooh wat zou ze zo graag weer een keer naar boven willen, ze is al maanden niet meer op haar eigen slaapkamer geweest en op de badkamer.

Ook krijgt ze nog steeds twee maal daags thuiszorg, voor ondersteuning tijdens het wassen en aankleden, en om de algehele controlles in de gaten te houden.
Daarnaast komt Jose van de thuiszorg twee keer in de week mama helpen om haar huisje spik en span te krijgen.

De spanning begint te stijgen, mama maakt zich zorgen over het verloop en herstel van de operatie, deze staat gepland op 26 oktober. Nog maar 2 weken.

Alle lieve emailtjes, kaartjes die mama krijgt geven haar veel kracht.
Mama is helaas een hoop email-adressen kwijt geraakt, vanwege een storing op haar pc.
Haar email adres is: letang@chello.nl

Vandaag is mama weer thuisgekomen.
Het was nog spannend, mama moest eerst naar de longarts waar de longfunctie test vandaag al werd gedaan, ipv volgende week.
Mama kreeg gelijk de uitslag en ook de longarts heeft groen licht gegeven voor de operatie voor het verwijderen van de nier.

De operatie datum is ook al bekend namelijk op 26 oktober zal deze gaan plaatsvinden.

De arts was zo lief om mij de foto van de CT-scan waarop de nier en de tumor te zien is, toe te mailen.
Ik wilde deze foto jullie niet onthouden hierop is duidelijk te zien hoe groot de tumor is, het rood omlijnde is de tumor en het blauw omlijnde is de nier.
Zoals jullie kunnen zien is de tumor enorm, en er is ook zeker haast bij om de operatie op korte termijn te laten plaatsvinden. De ruimte waarin de tumor zich bevind wordt kleiner.

Mama heeft nog 3 en een halve week de tijd om goed aan te sterken, want het zal een zware operatie worden, ze zal al haar krachten nodig hebben voor het herstel van de operatie.

Mama ziet erg op tegen deze operatie en is ook angstig, voor eventuele complicaties.
Afgelopen maanden heeft mama hard gevochten en de Non-Hodgkin heeft ze overwonnen, en deze krawitz gaat ze ook overwinnen….

Mama ligt nog steeds in het ziekenhuis, op haar “eigen afdeling” in het canisius ziekenhuis afd B12.

Namens mama wil ik iedereen bedanken voor de lieve kaartjes en reacties, dit geeft mama veel steun en kracht.

De artsen hebben besloten om mama eerst volledig te laten herstellen, de longen zijn flink beschadigd door de chemo kuren.
Met antibiotica en prednison proberen ze de longontsteking onder controle te krijgen.
Naast de longen heeft mama vreselijke pijnen in en rondom de maag, hiervoor krijgt mama morfine toegediend.

Woensdag is er een gesprek met de oncoloog over een plan van aanpak.

Mama voelt zich redelijk goed, en de controles zijn gelukkig ook goed.
Nu maar weer hopen dat ze snel van de longontsteking herstelt.

Sinds een paar dagen is mama beroerd, ze raakte erg vermoeid, en ze voelde zich steeds beroerder.
Vandaag de huisarts gebeld deze constateerde een longontsteking, en schreef antibiotica voor. Na eerst onderzocht te hebben waar mama niet allergisch voor is.
Met deze antibiotica zou ze snel weer opknappen.

Begin van de avond vond ik mama beroerder worden en heb de temp gemeten, mama had koorts, de ademhaling werd onregelmatiger, en daarnaast begon mama ook te braken.
Meteen de dienstdoende arts gebeld, deze kwam snel en niet veel later is mama met de ambulance naar het ziekenhuis doorgestuurd.

Op de eerste hulp werd mama al opgewacht door de internist, inmiddels is mama al een oude bekende geworden op de eerste hulp, ook de ambulance verpleegkundige herkende mama van voorgaande keren.

Na de controles en de bloedkweken, waaronder de vreselijke polsprik, en een longfoto, is er meteen met antibiotica via het infuus gestart.
Na enkele seconde begon haar arm rood te worden en vreselijk te branden ook begon er een akelige jeuk op te treden.
Mama raakte in een anafylactische shock, gelijk werd er antihistaminica (tavegyl) toegediend zodat de ergste symptomen verdwenen.
Gelukkig was er snel gereageerd. Mama bleek dus ook voor deze antibiotica allergisch te zijn.

Mama werd naar een verpleegafdeling gebracht en hoopt morgen op haar “eigen afdeling” over geplaatst te worden.

Nu ligt ze dus weer als een hoopje ellende met een longonsteking in het ziekenhuis. Hopen dat de antibiotica goed zal aanslaan zodat ze weer snel naar huis mag.