Vanmorgen kwam de verpleegkundige om de neulasta (witte bloedlichaampjes) te injecteren, deze keer zonder problemen, en precies op schema.
Er was weer een aangenaam zonnetje dus heb ik de tuin van mama maar eens onder handen genomen, toen ik in de voortuin klaar was en weer achterom liep zat mama op haar tuinkrukje het onkruid bij de vijver weg te halen. Ze voelt zich goed op de pijnen en de vermoeidheid na.
De hele middag samen getuinierd, ik begrijp nu de uitdrukking “groene vingers” die van mij zijn ondanks het schrobben met zeep nog steeds groen.
Vanavond gaf mama aan weer last van haar mond te krijgen, gelijk de mondgel gepakt, hiermee kan ze haar mond en keelholte inmasseren, morgen weer zoutoplossing maken, zodat ze kan spoelen. De pijn in haar schouders en hals blijft constant aanwezig.
Met een slaappil is mama gaan slapen, ze zag er erg moe uit….