Vanmorgen een bezoek aan de uroloog gebracht.
De uroloog bekeek samen met ons de scan, eenmaal bij de nier aangekomen, realiseerde ik, dat ik weer enorm schrok van de omvang van de tumor. Ook de uroloog beaamde dat de tumor enorm is. Het blijft mij verbazen dat mama er totaal geen last van heeft. Het is een raar idee dat er zo n tumor in je lichaam zit.
Gezien de omvang en de ernst van de tumor wilt de uroloog de operatie binnen 8 weken laten plaatsvinden.
Mama en ik keken elkaar aan en vonden dit vrij snel.
Er spookte van alles door mijn hoofd, mama is conditioneel nog lang niet aangesterkt, ik betwijfel of mama die zware operatie wel aan kan. De longen zijn nog veel te zwak.
De uroloog stelde ons gelukkig gerust, dat uiteindelijk de longarts pas groen licht geeft voor de operatie.
Het wordt geen laparoscopische operatie (kijkoperatie of knoopsgat chirurgie), maar een 3 tot 4 uur durende open buikoperatie.
Omdat bij een laparoscopische operatie de buik opgeblazen wordt met koolzuurgas, is het een groot risico dat de longen nog slechter zullen gaan functioneren.
Ook is de tumor te groot om via een laparoscopische operatie te verwijderen.
Bij een open buikoperatie zal het bloedverlies meer, en de tijd om te herstellen langer zijn dan bij een kijkoperatie. Niet te vergeten de pijn die er nog bij gaat komen.
Mama zal dan ook minimaal 7 dagen opgenomen worden.
Mama gaf vanavond aan dat ze wel angstig is voor de operatie.
Maar beseft ook heel goed dat de nier er hoe dan ook uit moet.
De Non-Hodgkin heeft ze overwonnen, en nu de Krawitz nog.