Na de goede berichten van gisteren, is vandaag weer een teleurstelling te melden.
Mama ligt weer in het ziekenhuis.
Vanmorgen lag mama nog in bed, ze voelde zich nog steeds duizelig, en ze had het gevoel alsof haar hart weer eruit sprong.
Zoals afgesproken heb ik vanmorgen de ochtend urine afgegeven.
S middags kwam de huisarts, na het doen van de controles wilde ze eerst met de internist overleggen, de bloeddruk was weer erg laag en de pols extreem hoog, ook was er een lichte verhoging. Aangezien mama met dezelfde symptomen, een paar weken geleden uiteindelijk op de IC terechtkwam, wilde de internist haar zien.
Op de eerste hulp werd mama weer aan alle toeters en bellen aangesloten, weer werden er bloedkweekjes afgenomen, een hartfilmpje gemaakt en een longfoto.
De saturatie was erg laag, de arts besloot om een bloedgasje af te nemen, dit is een zeer pijnlijke prik in de pols. Er wordt zuurstofrijk bloed afgenomen rechtstreeks uit de slagader. Ik gaf mama mijn hand en wow ditmaal kneep ze erg hard..!
Hulpeloos moest ik weer toezien hoe mama pijn leed.
Na lang wachten kwam de internist met de uitslagen, mama moest weer opgenomen worden, uit de bloedwaardes bleek een infectie te zitten, en op de longfoto waren infiltraten (plekjes) te zien die mogelijk op een longontsteking wijzen.
Omdat de bloeddruk erg laag is moest er met spoed vocht toegediend worden en er werd gelijk weer gestart met antibiotica en prednison.
De arts vond de situatie van mama zorgwekkend.
De vreugde van gisteren werd overschaduwd door de teleurstelling van vandaag. De emotie s werden mama weer teveel, wat heeft ze weer een hoop te verwerken.
Mama ligt weer op haar “eigen” afdeling.